ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ - Μια φορά και ένα καιρό τα ίδια τα σημερινά

Μια φορά και ένα καιρό, υπήρχε ένας εφοπλιστής της αρχαίας εποχής. Είχε πολλές  Τριήρεις και δούλους για να του δουλεύουν. Ήταν ένα κράτος σχεδόν μόνος του. Όλα πήγαιναν καλά, πουλούσε εμπορεύματα και γέμιζαν τα πιθάρια του, θησαυρούς και πολύτιμα αγαθά. Είχε βρει ένα φοβερά έξυπνο σύστημα για να κυβερνάει τις Τριήρεις. Ο πιο καλός και υπάκουος δούλος γινόταν επιστάτης του καραβιού. Οι άλλοι δούλευαν το κουπί και αυτός το μαστίγιο. Ξαφνικά, ο άρχοντας άρχισε να έχει προβλήματα, όταν σε κάποιο μακρινό ταξίδι, ένας σκλάβος συνομίλησε με κάποιο άλλο «σκλάβο» όταν βρέθηκαν σε κάποιο λιμάνι τα καράβια τους πλάι- πλάι.

Ο σκλάβος- κωπηλάτης ανακάλυψε, ότι αυτό που τόσα χρόνια έκαναν χωρίς αμοιβή και το θεωρούσαν δεδομένο χωρίς να αντιδρούν, άλλοι κωπηλάτες αμείβονταν για την εργασία τους και μάλιστα δεν κωπηλατούσαν δεμένοι χειροπόδαρα.

Έγινε μεγάλη αναταραχή και κινδύνευσε η εξουσία και το κράτος του πλοιοκτήτη. Έπρεπε να βρει μια λύση, ο κίνδυνος ήταν μεγάλος , άμεσος και ορατός.

Άκουσε μάλιστα ότι σε κάποια πόλη- κράτος εξαγριωμένοι δούλοι έδεσαν ψηλά το άρμα ενός άρχοντα μαζί με τον άρχοντα. Ο όχλος που ανακαλύπτει την αλήθεια, την απάτη πάνω στην οποία στηρίχθηκε η σκλαβιά του τόσα χρόνια και συνειδητοποιεί την δύναμή του, γίνεται λαός εξαγριωμένος και δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο για τους άρχοντες.

Έπρεπε να βρει μια λύση άμεσα. Μα ήταν πολύ απλό από ότι φάνηκε, ονόμασε τους πρώην δούλους, κοινωνικούς εταίρους και τους δούλους- επιστάτες τους βάπτισε συνδικαλιστές. Έλυσε τις αλυσίδες και τους είπε να κάνουν μεταξύ τους κοινωνικό και πολιτισμένο διάλογο και σε εύλογο χρονικό διάστημα να του θέσουν τις θέσεις τους. Με αυτό τον τρόπο κέρδισε πολύτιμο έδαφος και χρόνο, ο λαός χωρίστηκε σε κόμματα και ξαναέγινε όχλος. Όσο για τον αφέντη συνέχισε την ίδια τακτική, οι πρώην επιστάτες, συνδικαλιστές- κομματάρχες τώρα πια εξακολουθούσαν να κρατούν το λαό, στο λήθαργο του όχλου με το καρώτο και το μαστίγιο των υποσχέσεων και της κινδυνολογίας.

Οι αλυσίδες άλλαξαν και έγιναν μισθοδοσία, δηλαδή κάποια χρήματα που τους έδινε για να συντηρηθούν στην ζωή. Αλλά και πάλι σε αυτόν επέστρεφαν, αφού το ίδιο ποσό που σπαταλούσε ο ίδιος για να τους κρατά σε καλή κατάσταση το σπαταλούσαν τώρα οι ίδιοι σε δικές του υπηρεσίες και εταιρείες που φρόντισε να φτιάξει. Και όχι μόνο αυτό, τους έσπρωξε στον υπέρ καταναλωτισμό και δανείζονταν από τις τράπεζές του και  γίνονταν έτσι δύο φορές σκλάβοι στο πρώην αφέντη τους.

Στην αρχαία κοινωνική μυθολογία αναφέρεται άλλο ένα περιστατικό, όταν δούλοι κοινωνικοί εταίροι ξεσηκώθηκαν, γιατί θα χάνονταν οι παρακρατήσεις, για θέματα υγείας και σύνταξης…… Δυστυχώς όμως δεν υπάρχουν στοιχεία για το πώς ξεπεράστηκε  κι εκείνη την κρίση….

Αλλά σύμφωνα με μια άλλη άποψη εκείνο το πανάρχαιο αφεντικό κυβερνά και μέχρι τις μέρες μας. Κάνοντας κύκλους και ελιγμούς κατορθώνει να συντηρεί την κατάσταση του όχλου και των δούλων κοινωνικών εταίρων. Τέτοιες κρίσεις έχει ξεπεράσει πολλές φορές στο παρελθόν δίνοντας μια πρόχειρη παραπλανητική απάντηση ή μια ψεύτικη υπόσχεση.

Φαίνεται ότι πολύ σύντομα θα μάθουμε, αν θα ξεπεραστεί με τον ίδιο τρόπο, η σημερινή κρίση για τα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζόμενων, που θα επιχειρήσει να καταργήσει  ή να εξισώσει προς τα κάτω ο ίδιος άρχοντας-αφέντης, αν και άλλα υπόσχονταν προεκλογικά.

Η συνέχεια στους δρόμους και στις πλατείες

Μια φορά και ένα καιρό τα ίδια τα σημερινά

Λεωνίδας  Φωτιάδης

Δημοσίευση: Νοεμβρίου 22, 2009