Γιατί ηττήθηκαν οι αγρότες

   Στο άρθρο «Ολοκληρωτική αλλοτρίωση» προέβλεψα, ότι μετά τους ελεύθερους επαγγελματίες έρχεται η σειρά των αγροτών. Η αλήθεια είναι, ότι δεν χρειάζεται και δεν τους έκαναν τίποτα παραπάνω· αρκούν τα μέχρι τώρα για να πετάξουν έξω από την δουλειά πάρα πολλούς και να δέσουν τους υπόλοιπους χειροπόδαρα.  Ετσι αντέδρασαν σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, αλλά ηττήθηκαν κατά κράτος. Υποθέτω, ότι και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι αγρότες λειτουργούν παρόμοια με τους Ελληνες, αλλά εγώ θα ασχοληθώ μόνο με τους δικούς μας.

   Πρώτα απ όλα λειτούργησε εις βάρος τους το σύνδρομο του ψευτάκου βοσκού (βοήθεια αδέλφια, λύκοι στα πρόβατα). Δεκαετίες τώρα έχουμε κινητοποιήσεις με τρακτέρ κάθε χρόνο τον ίδιο μήνα και με το ίδιο σύνθημα (μας τελειώσανε). Είναι πολύ δύσκολο να πείσεις την κοινή γνώμη, ότι επί δεκαετίες «σε τελειώνουν», αλλά ακόμα ζεις. Και γίνεται ακόμα δυσκολότερο, όταν εγκαταλείπεις τις κινητοποιήσεις παίρνοντας ψίχουλα, όπως ο ίδιος λες. Αρα λειτουργείς ανατολίτικα και παζαρεύεις από παράλογη αφετηρία, αφού τελικά αποδέχεσαι με τις πράξεις σου, ότι με τα ψίχουλα σώζεσαι.

   Είναι πάρα πολλά εκείνα, που έχουν διαμορφώσει για εκείνους την εικόνα των κακομαθημένων κρατικοδίαιτων «νοικοκύρηδων». Πρώτα απ όλα η διασπάθιση τεράστιων ποσών από το παντελώς ανεύθυνο συνεταιριστικό κίνημα, που είτε κατέληγαν στις τσέπες μεγαλοσυνεταιριστών, είτε σε άστοχες επενδύσεις, που δεν λειτούργησαν ποτέ. Θα πουν βέβαια ότι «δεν τα φάγαμε όλοι μαζί». Ναι, αλλά και πότε κατήγγειλαν τους συναδέλφους τους για τέτοιες πρακτικές; Εννοώ υπεύθυνα, στην Δικαιοσύνη, όχι μισόλογα στο καφενείο. Όχι μόνο δεν το έκαναν ποτέ, αλλά κατεβαίνουν μαζί στις κινητοποιήσεις, ζητώντας νέα κονδύλια!!!!!!!!!!!

   Συνεχίζω με την εικόνα που δίνουν. Είδα 6--7 «αγροτικά» που προπορεύονταν μιάς φάλαγγας τρακτέρ. Ούτε ένα με την γνωστή εικόνα του αγροτικού. Τετρακίνητα με φυμέ τζάμια, πενταθέσια με μια μικρή καρότσα, που παίρνει δυό καφάσια. [Η αλήθεια είναι, ότι είναι οι μόνοι, που χρειάζονται πραγματικά τα τετρακίνητα και ότι διαθέτουν ρυμουλκούμενα, αλλά όλα αυτά δεν δείχνουν ένδεια.] Τα σπίτια των περισσότερων ζηλευτά. Πόση συμπάθεια να κινήσουν; Βεβαίως είναι καταχρεωμένοι, αλλά όχι περισσότερο από τόσους άλλους επαγγελματίες. Είδε κανείς κίνημα συμπαράστασης γι αυτούς;

   Επίσης πόση συμπάθεια να προκαλέσουν, όταν εκπροσωπούνται από τους πιο βολεμένους, τους πιο πονηρούς; Χωρίς ίχνος τσίπας ο Μητσοτάκης τους έκανε την πιό διασπαστική και άθλια παροχή και οι εκπρόσωποι των αγροτών αντί να του πουν επιτόπου να πάει να γαμηθεί, ψέλλισαν «καλό, αλλά λίγο»!!!!!!!!!!! Εκείνοι δεν έλεγαν, ότι τα 7 λεπτά την κιλοβατώρα είναι θέμα επιβίωσης; Όχι μόνο παραδέχτηκαν έμμεσα, ότι τα φουσκώνουν, αφού τα 9 λεπτά θεωρήθηκαν «καλούτσικα», αλλά κυρίως το ότι δεν εξεγέρθηκαν στο άκουσμα των 11 λεπτών για όσους χρωστάνε, δηλαδή για όσους έχουν περισσότερη ανάγκη, αποδεικνύει ότι οι «αντιπρόσωποι» των αγροτών δεν χρωστάνε και ούτε βρίσκονται στην κόκκινη γραμμή. Και πράγματι γύρισαν στα μπλόκα και είπαν «τώρα πάμε να οργώσουμε»!!!!!!!!!!!! Δηλαδή για άλλη μια φορά πούλησαν τους πιο αδύναμους συναδέλφους τους και εκείνοι, όχι μόνο δεν λυντσάρισαν τους προδότες, αλλά εξακολουθούν να κλαίγονται μόνο για την ανάλγητη κυβέρνηση!!!!!!!!!!!!! ΑΝΑΛΓΗΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΙ ΣΑΣ ΑΔΕΛΦΙΑ. Αφού χρόνια τώρα έτρωγαν τον αγλέορα από τα κοινοτικά κονδύλια και έτσι τώρα δεν χρωστάνε τίποτα, δηλαδή σας ανταγωνίζονται σταθερά και μόνιμα με άνισους όρους, τώρα σας έσυραν στα μπλόκα, μόνο και μόνο για να κάνουν ακόμα πιο άνισους τους όρους, πληρώνοντας το ρεύμα πιο φτηνά από εσάς.

   Δεν έχει τέλος η προστυχιά στο παιχνίδι τους. ΕΚΕΙΝΟΙ ΡΙΧΝΟΥΝ ΤΙΣ ΤΙΜΕΣ γιατί ρεφάρουν την ζημιά από τις επιχορηγήσεις και τις διασπαθίσεις. Είναι οι πολύτιμοι συνεργάτες - δωσίλογοι των εμπόρων. Πουλάνε πρώτοι σε εξευτελιστικές τιμές, αναγκάζοντας όλους τους φουκαράδες, που έχουν το μαχαίρι των χρεών και των επιτακτικών αναγκών στον λαιμό, να κάνουν το ίδιο. Θα πει κάποιος «Δεν τους συμφέρει να πουλήσουν σε καλύτερες τιμές; Και μάλιστα αφού έχουν και πρόσθετα έσοδα σε σχέση με τους υπόλοιπους, τους είναι πιο εύκολο να διαπραγματευτούν σκληρά». Δεν είναι όμως έτσι τα πράγματα. Τα πρόσθετα έσοδα τα έχουν ακριβώς γιατί αποδέχονται τους όρους του βρώμικου παιχνιδιού και ξέρουν ποια είναι η θέση τους και ο ρόλος τους στην καταλήστευση των πιο αδύναμων συναδέλφων τους. Αν δεν το κάνουν, το σύστημα θα τους εκδικηθεί σκληρά. Τα προνόμια πάνε πάντα παρέα με την διαφθορά. Είμαι σίγουρος, ότι εκτός από την μερίδα του λέοντος στις επιχορηγήσεις και την διασπάθιση των συνεταιριστικών κονδυλίων έχουν και τρίτη αβάντα για την αλητεία –προδοσία· δεν πουλάνε στις τιμές των τιμολογίων, αλλά μέρος της τιμής τα παίρνουν μαύρα από τα φιλαράκια τους τους εμπόρους και μετά είναι οι πρώτοι που «κλαίνε» γοερά για τις τιμές από το χωράφι στο ράφι…

   Κι όμως κονδύλια δόθηκαν, για να γίνουν οι ίδιοι οι αγρότες μεταπράτες και μεταποιητές των προϊόντων τους, αλλά τα έφαγαν οι επιτήδειοι και οι υπόλοιποι δεν διαμαρτυρήθηκαν, γιατί τότε έγλυφαν κανα κοκαλάκι επιδοτήσεων, που ενώ δικαιούνταν πολύ περισσότερο, τους φαινόταν ότι τους το χαρίζουν. Αντί να ελέγχουν τα οικονομικά των συνεταιρισμών τους, συνήπταν πελατειακές σχέσεις με τα λαμόγια, φοβούμενοι μην χάσουν το κοκαλάκι. Αλλοι αηδιασμένοι έφυγαν από τους συνεταιρισμούς, ή δεν μπήκαν ποτέ, αφήνοντας στην ησυχία τους και ανεξέλεγκτους τους «συνεταιριστές».

   Όμως σε αυτήν την ζωή ότι δίνεις παίρνεις. Οι 80.000 «κανονικοί» αγρότες εισπράττουν σήμερα την αναλγησία, που έδειξαν και οι ίδιοι πριν λίγα χρόνια απέναντι στους 600.000 μικροαγρότες. Ενώ παρήγαγαν το 50-60% της παραγωγής (με μεγάλες διαφοροποιήσεις ανά κλάδο) έπαιρναν το 95% των επιχορηγήσεων, γιατί τα περισσότερα λεφτά δεν δίνονταν ως επιδότηση προϊόντος, αλλά ως επιχορηγούμενα προγράμματα, που τα έπαιρναν μόνο αυτοί. Μάλιστα η επιδότηση προϊόντος ενώ στην αρχή ήταν πράγματι ένα πρόσθετο έσοδο, σταδιακά έγινε μέρος της τιμής, που μάλιστα ο αγρότης το παίρνει κάμποσους μήνες αργότερα. Αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά οι εκατοντάδες χιλιάδες μικροί ελαιοπαραγωγοί (που εξαφανίστηκαν τα τελευταία χρόνια).

   Κι όμως οι «κανονικοί» αγρότες απαίτησαν και το υπόλοιπο 5% και η ΕΕ με μεγάλη χαρά τους το έδωσε και χαντάκωσε οριστικά τους 600.000 μικροαγρότες. Γι αυτό σήμερα δεν βοά η ύπαιθρος.   Τι περισσότερο έχουν οι αγρότες από κάθε άλλον επαγγελματία; Τα τρακτέρ. Χωρίς αυτά μία ασήμαντη διαδήλωση θα έκαναν. Αλλά κι αυτά μία ψευδαίσθηση ισχύος είναι πλέον. Χωρίς το «πεζικό», τους 600.000 μικροαγρότες είναι ανίσχυρα πλέον τα τρακτέρ. Και οι εναπομείναντες τρακτεράκηδες, δεν είναι βέβαια μπούληδες, αλλά δεν είναι και τα λιοντάρια που πολέμησαν στην Πίνδο. Το ίδιο το τρακτέρ τους ρούφηξε τις δυνάμεις, χωρίς βέβαια να γίνει πραγματικό άρμα μάχης.

   Τα επίχειρα της δικής τους αναλγησίας και απληστίας λαμβάνουν σήμερα. Θα τους έσωζε το 5% των επιχορηγήσεων, που κρατούσε μάχιμους άλλους 600.000 συνάδελφους; Ή μήπως, λέω μήπως, ορέχτηκαν και τα δικά μας χωράφια; Να τώρα που κινδυνεύουν να χάσουν τα δικά τους.

   Τώρα νομίζουν ότι θα τους σώσει το 4% της αγρανάπαυσης, που ζητάνε να καταργηθεί ως υπερβολή της πράσινης μετάβασης!!!!!!!!!!!! Και μιλάμε, όχι για την αγρανάπαυση της Βίβλου (14-15%) αλλά για το απολύτως ανεπαρκές, το αστείο 4% της ΚΑΠ!!!!!!!!!! Να λάβουμε δε υπόψιν ότι η Βίβλος μιλάει για χωράφια παρθένα από χημικά. Δηλαδή σήμερα θα έπρεπε να ήταν πολύ μεγαλύτερη (20-25%). Αλλωστε δεν μιλάμε για οικονομικά νεκρή ζώνη. Μιλάμε για λιβάδι, που τρέφει τα ζώα και πλουτίζεται αυτόματα από την κοπριά τους.

   Και αναρωτιέμαι, πως είναι δυνατόν, ένας αγρότης, πολλώ δε μάλλον όλοι, να ζητάνε την γρηγορότερη ερημοποίηση της γης τους; Γιατί δεν είναι αγρότες πιά. Είναι τρακτεράκηδες, που δεν πατάν το πόδι τους στην γη και είναι απόλυτα δεμένοι, όχι με την γή τους, αλλά με τις εταιρείες αγροεφοδίων και τα «προγράμματα» ενισχύσεων. Το χώμα γι αυτούς είναι απλά ένα αδρανές υλικό, πάνω στο οποίο δημιουργούν μία εντελώς τεχνητή κατάσταση, άρα δεν έχει ανάγκη αγρανάπαυσης.

   Ας υποθέσουμε όμως, ότι αυτό το 4% θα τους έσωζε. Γιατί δεν μεταθέτουν το επιδιωκόμενο χρηματικό όφελος σε άλλα αιτήματα. Π.χ. αύξηση της τιμής του προϊόντος (τιμή ασφαλείας) ή την ικανοποιητική επιδότηση της αγρανάπαυσης. Ετσι χωρίς να κάνουν 4% περισσότερη δουλειά, θα πάρουν το ίδιο όφελος άκοπα. Οι άνθρωποι είναι τόσο αποξενωμένοι από την φιλοσοφία της αέναης αειφορίας, που είχαν οι αγρότες για χιλιετίες, που όχι μόνο δεν θέλουν αγρανάπαυση, αλλά θεώρησαν την πλημμύρα κατάρα. Την μεγάλη ευλογία του Θεού την λένε κατάρα!!!!!!!!

   Κατάρα είναι τα μυαλά που κουβαλάμε και χτίζουμε εκεί που δεν πρέπει. Τι μας έδειξαν οι πρώτες εικόνες των πλημυρισμένων περιοχών; «Νησιά» -λόφοι άχτιστοι και ακαλλιέργητοι και όχι κακοτράχαλοι και τα χωριά κάτω από το νερό. Μήπως τώρα που το είδαμε με τα μάτια μας, που πρέπει να χτίζουμε, αλλάξαμε μυαλά; Όχι. Ζητάμε τσουβάλια εκατομμύρια για άσκοπα έργα, που δήθεν θα εμποδίσουν το νερό και που κι αν ακόμα κατάφερναν να το στείλουν στην θάλασσα χωρίς πλημμύρες, θα αποστερούσαν τα χωράφια από τον πολύτιμο εμπλουτισμό τους, αλλά και τους υδροφορείς από πολύτιμα αποθέματα για τα χρόνια της ξηρασίας.

      Είναι καταδικασμένοι λοιπόν για πάρα πολλούς λόγους και φυσικά δεν φταίνε μόνο οι ίδιοι, ούτε φταίνε περισσότερο από όλους τους άλλους και την ανθρώπινη φύση μας. Αν και με τα μυαλά που κουβαλάμε, το βλέπω πολύ ουτοπικό να κάνουμε το σωστό, ας πω δύο κουβέντες για το Θεσσαλικό, που αυτές τις ημέρες ταυτίζεται με το αγροτικό.

   Εχουν εν μέρει δίκιο, που λένε για καταστροφή, γιατί μαζί με την πολύτιμη ιλύ διαχύθηκαν και χιλιάδες τόνοι χημικών. Με την διαφορά όμως, ότι και με κανονική χρήση, πάλι θα διαχέονταν στο περιβάλλον. Το θέμα είναι να βγούμε από αυτόν τον φαύλο κύκλο. Η λύση δεν είναι να αγκιστρωθούμε στις καταστροφικές μεθόδους του παρελθόντος, επειδή οι αγρότες δεν μπορούν να σηκώσουν το κόστος της πράσινης μετάβασης. Το δίκιο είναι να πληρώσει το κόστος όλη η κοινωνία.

   Αν την πράσινη μετάβαση την επωμισθεί οικονομικά όλη η κοινωνία και φυσικά αναλογικά οι πιο πλούσιοι, όχι μόνο δεν θα κλείσει καμία αγροτική εκμετάλλευση από τις υπάρχουσες, αλλά θα πολλαπλασιαστούν σε πολύ σύντομο χρόνο και η αγροτιά θα γίνει ξανά ο κορμός του έθνους. Παράλληλα δεν θα συρρικνωθεί στο ελάχιστο ο τομέας των αγροεφοδίων, αλλά θα δώσει πολύ περισσότερες εγχώριες θέσεις εργασίας. Για παράδειγμα, θα κλείσουν λίγα εργοστάσια χημικών λιπασμάτων με εκατοντάδες εργαζόμενους, αλλά θα ανοίξουν πολλές μονάδες χουμοποίησης και βιολογικών λιπασμάτων με χιλιάδες εργαζόμενους. Πολύ περισσότερο, που δεν θα εισάγουμε λιπάσματα, αλλά θα τα παράγουμε μόνοι μας.

   Ας πάμε και στο δήθεν αρδευτικό πρόβλημα της Θεσσαλίας. Όπως αποδείχτηκε, δεν πέφτουν λίγα νερά και δεν υπήρχε λόγος να δημιουργήσουμε προβλήματα αλλού. Ο Αχελώος δεν προσφέρει μόνο νερό στην Αιτωλοακαρνανία, αλλά και πολύτιμα ιζήματα και πρέπει να βρεθεί μία λύση για αυτό. Αφού το έργο έχει προχωρήσει, δεν υπάρχει λόγος να σταματήσει, τόσο για το υδροηλεκτρικό μέρος του, όσο και ως εφεδρεία στην διαχείριση των νερών. Όμως η Θεσσαλία έχει δυνατότητα αυτόνομης άρδευσης, καθώς περικλείεται από ψηλά βουνά. Για να γίνει αυτό χρειάζεται να δοθεί χώρος και σε άλλα πράγματα εκτός από τις καλλιέργειες, όπως υπαίθριες υδατοδεξαμενές –τεχνητές σκαμμένες λίμνες δίπλα στα ποτάμια.

   Αυτό που μπορεί να δει κανείς σε αεροφωτογραφίες και φωτογραφίες του παρελθόντος, είναι ότι τα ποτάμια και οι ξεροπόταμοι ήσαν πολύ πιο φαρδιά στο μεγαλύτερο μήκος τους από σήμερα, γιατί διαμορφώθηκαν από μεγάλες βροχοπτώσεις «ακραίων» καιρικών φαινομένων. Ετσι ακόμα και η κύρια κοίτη μπορούσε να δεχτεί πολύ μεγάλη ποσότητα νερού. [Οι δευτερεύουσες κοίτες εξαφανίστηκαν εντελώς.] Επίσης είχαν δημιουργηθεί και ελώδεις περιοχές –λίμνες, που αποθήκευαν το περισσευάμενο νερό με κυριότερη την Κάρλα. Τώρα σχεδόν όλες αυτές οι εκτάσεις φυσικής διαχείρισης και αποθήκευσης του νερού έχουν γίνει χωράφια.

   Με δεδομένο που δεν μπορεί να αλλάξει, ότι η κοιλάδα των Τεμπών δεν μπορεί να διαπλατυνθεί, η πλημμύρα αυτή μας έκανε ένα μεγάλο καλό. Διαμόρφωσε μόνη της τον χάρτη της ασφαλούς δόμησης σε όλο τον Θεσσαλικό κάμπο. Και όχι μόνον αυτής, αλλά και των ζωνών δραστηριοτήτων και καλλιεργητικών ειδών. Δηλαδή, χτίζουμε τις πόλεις, τα χωριά και τις δομημένες εγκαταστάσεις έξω από την πλημμυρισμένη ζώνη, καθώς και στα «νησιά» εντός αυτής και από εκεί και πέρα καθορίζουμε δραστηριότητες και είδη καλλιεργιών ανάλογα με το πόσες ημέρες έκανε να φύγει το νερό. Δίπλα από τις διευρυμένες κοίτες, θα φτιάχνονται οι τεχνητές υδατοδεξαμενές, βαθιές μεν, αλλά όχι με απότομες όχθες και στην συνέχεια ακολουθεί λιβαδική ζώνη μέχρι το ύψος που τα νερά έμειναν για πάνω από 5-10 μέρες. Όπως και με την αγρανάπαυση, το λιβάδι δεν είναι νεκρή οικονομικά ζώνη. Δεν συμβάλλει απλά στην ζωοτροφία, αλλά είναι αυτό που ανεβάζει ποιοτικά την κτηνοτροφία και τα προϊόντα της. Το ότι δεν κοστολογείται όσο του πρέπει, δεν σημαίνει, ότι είναι κατώτερο από την αροτραία καλλιέργεια. Ούτε είναι ασύμφορο, όπως εκ πρώτης φαίνεται. Το λιβάδι δεν χρειάζεται καμία καλλιεργητική φροντίδα –έξοδο, δίνει τζάμπα και άκοπα ζωοτροφή ποιότητας.

   Το θέμα είναι, τι σκατά «οικολογική» είναι αυτή η ΕΕ, που δεν κατανοεί, πόσο σημαντική είναι η κτηνοτροφία για μία υγιή, οικολογική γεωργία. Μήπως περιμένει, οι αγρότες μόνοι τους να κάνουν τα χωράφια τους λιβάδια; Ποιος θα τα πληρώσει; Οι κτηνοτρόφοι, που παραπαίουν εξαιτίας της πολιτικής της;

   Κάποιοι αγρότες, είπαν ότι τα χωράφια τους καταστράφηκαν από φερτά αμμώδη και πετρώδη υλικά. Γι αυτό χρειάζονται οι διευρυμένες κοίτες (εκτός από το να χωράνε πολύ νερό) και η λιβαδική ζώνη. Τα υλικά αυτά δεν είναι άχρηστα. Εκτός του ότι τα χρησιμοποιούμε, είναι και το φυσικό φίλτρο του ποταμιού.

   Φυσικά όλη αυτή η αναδιάρθρωση της Θεσσαλικής οικονομίας και χρήσεων γης πρέπει να πληρωθεί από το κράτος και την ΕΕ και όχι μόνον άπαξ, αλλά και διαρκώς με επιδοτήσεις των μεταβολών χρήσεων γής. Ακραίο παράδειγμα. Αντί να κάνουμε πανάκριβες τρύπες στο Μαυροβούνι, για να χυθούν στην θάλασσα τα νερά της διευρυμένης Κάρλας, να την αποδεχτούμε ως πρόσθετη δεξαμενή νερού για λίγα χρόνια. Οι αγρότες να αποζημιωθούν πλήρως και να απασχοληθούν προσωρινά σε εν γένει εγγειοβελτιωτικά έργα της Θεσσαλίας, ώστε να βγουν και κερδισμένοι από την ζημιά. [Όπως είπα και πάρα πάνω, τα χρόνια που θα κάνουν να στραγγίσουν φυσικά τα πλημμυρισμένα χωράφια στις πρώην ελώδεις περιοχές, είναι ταυτόχρονα τα χρόνια που θα γεμίσει σε μεγάλο βάθος ο υδροφορέας κάτω από αυτά, ώστε να έχουν νερό οι γεωτρήσεις μέχρι την επόμενη τέτοια πλημμύρα. Στην πραγματικότητα είναι ευλογημένα χρόνια και όχι καταστροφή.]

   Αυτά πρέπει να ζητούν και όχι τις παλαβομάρες της κατάργησης της αγρανάπαυσης και φαραωνικά έργα για να χάνουμε το νερό και την ιλύ στην θάλασσα. Πρώτα απ όλα όμως πρέπει να απαιτήσουν την εξυγίανση της αγροτικής οικονομίας και να μην αλληθωρίζουν στα τάματα των πονηρών. Το πρόβλημα δεν είναι οι μικροαγρότες (όσοι έχουν απομείνει και όσοι μπορούν να ξαναεπιστρέψουν) αλλά οι πουλημένοι «συνδικαλιστές» και η παρασιτική ψευτοεπιστημονική γραφειοκρατία, που πάνε χεράκι χεράκι και όλοι μαζί αγκαζέ με τις ύαινες της αγοράς.

   Να απαιτήσουν την κατάργηση των ατομικών προγραμμάτων και την άμεση σύνδεση όλων των αγροτικών ενισχύσεων με τις νόμιμες πωλήσεις. Τέρμα οι ψευτοεπιστημονικές «μελέτες» και η γραφειοκρατία, που διασπαθίζουν τα αγροτικά κονδύλια και δίνουν όλα τα υπόλοιπα λεφτά στους νεοτσιφλικάδες. Μήπως πάλι οι «κανονικοί» αγρότες δεν θα πάρουν τα πολλά; Θα πάρουν όμως και μία μικρή ανάσα οι μικροί αγωνιστές, που τους την στέρησαν οι ίδιοι οι «συνάδελφοι» τους.

   Αν το εμπόριο λειτουργήσει σε υγιείς βάσεις, δεν χρειάζεται να γίνουν μεταπράτες οι αγρότες και μην ακούνε τις σειρήνες που τους τριβιλίζουν τα μυαλά για «εξάλειψη» των ενδιάμεσων από τον παραγωγό στον καταναλωτή. Λίγες απόπειρες έχουν γίνει; Τις εμπόδισε κανείς; Οχι· μόνοι τους είδαν, ότι στην τελική σούμα δεν συμφέρει. Το πρόβλημα δεν είναι η ύπαρξη εμπόρων, αλλά η σκόπιμη ανυπαρξία δίκαιων κανόνων. Αν, ας πούμε, όχι μόνο δοθούν όλα τα κονδύλια των ενισχύσεων στις νόμιμες πωλήσεις, αλλά και η επιδότηση δεν δίνεται από τα κιλά του τιμολογίου, αλλά από το χρηματικό ποσό, παραοικονομία τέλος σε όλη την αλυσίδα της παραγωγής και του εμπορίου. [Εννοείται, ότι κάθε προϊόν έχει την δική του τιμή επιδότησης, δηλαδή η επιδότηση θα είναι συνάρτηση του είδους με το χρηματικό ύψος του τιμολογίου.] Η πάταξη της φοροδιαφυγής και της γραφειοκρατίας θα αποφέρει πολύ περισσότερα κέρδη για να δοθούν επιπλέον στους αγρότες ως επιδοτήσεις προϊόντων και έργα υποδομής. Και μην ξεχνάμε, ότι επιδότηση του προϊόντος στην ουσία είναι επιδότηση του καταναλωτή. Το πραγματικό όφελος του αγρότη δεν θα είναι οι επιδοτήσεις, αλλά ότι θα ξεφύγει από τα δεσμά των εκβιασμών στις τιμές. Οι μεγαλοαγρότες δεν θα μπορούν πλέον να ρίχνουν τις τιμές, γιατί δεν θα έχουν πλέον ούτε «προγράμματα», ούτε συνεταιριστικά κονδύλια, ενώ θα έχουν αντικίνητρο για να τα πάρουν μαύρα από τους εμπόρους, οι οποίοι επίσης αυτόματα δεν θα έχουν καν αυτήν την δυνατότητα, αφού το σύνολο της παραγωγής θα μπει στην νόμιμη οικονομία. [Πάντως δεν μπορούμε να αρκεστούμε στην διαπραγματευτική ικανότητα του κάθε αγρότη· πρέπει να ξαναμπούν τιμές ασφαλείας και εξοντωτικές ποινές για τις παράνομες ελληνοποιήσεις προϊόντων, αλλά και για την εισαγωγή, εάν υπάρχει αδιάθετη εγχώρια παραγωγή.]

   Οσο για τα χρέη, να αφήσουν τα κουτοπόνηρα «μητρώα αγροτών», δηλαδή «μητρώα προνομιούχων» και να ενωθούν με όλους τους άλλους Ελληνες, που βρίσκονται σε παρόμοια θέση και να απαιτήσουν διαγραφή χρεών με ίδιο ποσό διαγραφής και ίδιους όρους αποπληρωμής του υπολοίπου για όλους. Με τα συντεχνιακά μυαλά έχει φτάσει η κοινωνία μας και η οικονομία μας εδώ που έχει φτάσει. [Όταν λέω το ίδιο ποσό διαγραφής, εννοώ ανεξαρτήτως που χρωστάει κανείς και κατ επιλογήν του υπόχρεου.] Το ότι έτσι θα ποτιστούν και μερικές γλάστρες, δεν είναι λόγος να μείνουν απότιστοι έστω και λίγοι βασιλικοί (πολλώ δε μάλλον οι περισσότεροι) ούτε να φορτωθούν όλοι το κόστος και την ταλαιπωρία της γραφειοκρατίας. Ούτως ή άλλως, οι άσωτοι θα ξαναβρεθούν σε αυτήν την θέση. Εχει πολύ μεγαλύτερη σημασία από αυτό η λαϊκή ομοψυχία. Οι συντεχνίες στο σημερινό πελατειακό περιβάλλον συχνά κερδίζουν τα συντεχνιακά τους αιτήματα, αλλά και τον δικαιολογημένο φθόνο των υπολοίπων. Και αν στα «ευγενή» επαγγέλματα αυτό δεν έχει μεγάλη σημασία, δεν ισχύει το ίδιο για τις λαϊκές τάξεις, που έχουν απόλυτη ανάγκη την αλληλεγγύη των υπολοίπων. Πώς να την έχουν όμως οι αγρότες, όταν αυτοπαρουσιάζονται ως δήθεν απαραίτητοι, που δικαιούνται προνόμια και εξαιρέσεις; Ο εκβιασμός «χωρίς εμάς δεν έχει φαΐ» δεν πέρασε. Και πώς να περάσει, αφού το μεγαλύτερο μέρος της τροφής μας έρχεται από το εξωτερικό και δεν είναι καθόλου δύσκολο, να έλθει όλο;  

 

Υστερόγραφες εξηγήσεις: 1) Ισως ο αναγνώστης μπερδευτεί, αφού λέω, ότι όλα τα κονδύλια αγροτικών ενισχύσεων πρέπει να γίνουν επιδοτήσεις προϊόντων (για την ακρίβεια επιδοτήσεις τιμολογίων) και παραπάνω μιλάω για «επιδότηση χρήσης γης» (παραποτάμια λιβάδια, υδατοδεξαμενές, αγρανάπαυση). Η επιδότηση χρήσης γης δεν είναι καθαρά αγροτική επιδότηση, αλλά κυρίως περιβαλλοντική και φυσικά πρέπει να προστεθεί στα κονδύλια, όχι να αφαιρεθεί από τις επιδοτήσεις. Το που θα βρεθούν τα πρόσθετα χρήματα το δείχνει το ίδιο το κείμενο. Από την πάταξη της παραοικονομίας, της φοροδιαφυγής και της παρασιτικής γραφειοκρατίας. 2) Τα παραπάνω δεν θα αποφέρουν μόνο τα απαιτούμενα κονδύλια για την επιδότηση αλλαγής χρήσης γης, αλλά και για την γενίκευση της επιδότησης των αγροτικών προϊόντων. 3) Δεν μου διαφεύγει, ότι οι παγκόσμιοι εμπορικοί παίκτες από πολλών ετών απαιτούν από την ΕΕ να σταματήσει τις πολιτικές προστασίας των αγροτών της. Μάλιστα η πρώτη απαίτηση τους είναι η κατάργηση της επιδότησης προϊόντος, αντίθετα με την γενίκευση που λέω εγώ. Το ζήτημα είναι: είναι τόσο αδύναμη η ΕΕ, που δεν μπορεί να προστατέψει τους αγρότες της και την παραγωγή της, ή είναι πουλημένη ολόκληρη η ηγετική της τάξη; Προφανώς το δεύτερο. Αλλωστε αν ήθελαν, μπορούσαν να δώσουν την αποστομωτική απάντηση, ότι η επιδότηση των προϊόντων με βάση την αξία των τιμολογίων δεν είναι μέτρο στήριξης των αγροτών, αλλά πάταξης της παραοικονομίας και της φοροδιαφυγής και αυτή είναι η πάσα αλήθεια. 4) Η οικολογική γεωργία θα αποδίδει μικρότερες παραγωγές για κάμποσες δεκαετίες, αλλά τελικά μεγαλύτερα έσοδα και κέρδη για τους αγρότες, γιατί τα οικολογικά προϊόντα δεν είναι μόνο υγιεινή ανάγκη, αλλά και παγκόσμια μόδα στα όρια του παροξυσμού στις εύπορες τάξεις. Ας φανταστεί κανείς ποιο θα ήταν το όφελος, αν ολόκληρη η Ελλάδα κατακτούσε, πρώτη στον κόσμο, το μπραντ νέιμ της οικολογικής χώρας. Κανείς δεν θα χρειαζόταν ατομική πιστοποίηση και τα προϊόντα μας δεν θα έβγαιναν καν από την χώρα, αφού θα έτρεχαν όλοι οι καλοφαγάδες να τα καταναλώσουν και να τα χρυσοπληρώσουν επιτόπου. Αντί για τζογοτουρισμό και εκφυλοτουρισμό, που ελέγχονται από τα πιο βρώμικα παγκόσμια κυκλώματα, καλοφαγάδικο οικογενειακό οικοτουρισμό με πεδίο ανάπτυξης ολόκληρη την έκταση της χώρας. Ας φανταστούμε λίγο έστω μόνο δύο τρεις  από τις «επιπτώσεις» της οικολογικής οικονομίας, για να τελειώσει όμορφα αυτό το άρθρο. Αντί για ηλεκτροκίνητες, ή βενζινοκίνητες αντλίες, γραφικοί ανεμόμυλοι να κατακλύζουν τα αγροτικά τοπία, που ανεβάζουν το νερό τζάμπα, χωρίς απώλειες ενέργειας, τόσο σε κλειστές επίγειες δεξαμενές, όσο και σε όμορφες υπαίθριες δεξαμενές με νούφαρα και δέντρα γύρω. Και όσοι από αυτούς βρεθούν κάτω από το νερό (γιατί αρκετοί θα εγκατασταθούν σε ζώνες που πλημμυρίζουν) μία μικρή, ή μέτρια το πολύ ζημιά θα πάθουν· δεν θα καταστραφούν. [Εννοείται, ότι κι αυτό σπάνια θα συμβαίνει, αφού θα διευρύνουμε τις κοίτες και θα φτιάξουμε και τις παραποτάμιες υδατοδεξαμενές –λίμνες.] Επικουρικά για μακρά άπνοια, μπορούν να υπάρχουν και κάποιες εξίσου γραφικές ιππήλατες υδραντλίες. [Φυσικά δεν θα εξαφανιστούν και οι ηλεκτροκίνητες, όπως γενικότερα τα μηχανήματα, αλλά θα λειτουργούν όλα με φειδώ και σύνεση.] Τα ιπποειδή πρέπει να πολλαπλασιαστούν για διάφορες δουλειές, όπως εξαγωγή ξυλείας και βιομάζας από δάση και επικλινείς εκτάσεις. Ο περιορισμός της βιομάζας στα δάση, το κλάδεμα και το αραίωμα βοηθούν πολύ στην πυροπροστασία και την αργή μετάδοση της φωτιάς. Τα ίδια ζώα που θα βοηθούν στις αγροτικές και δασικές εργασίες, θα μεταφέρουν και τους τουρίστες σε όλη την έκταση της χώρας, γιατί ολόκληρη η έκταση θα αξίζει να την επισκεφτείς. Βεβαίως δεν θα οργώσουμε με άλογα και βόδια, αλλά με τις λιβαδικές παραποτάμιες εκτάσεις και την εκτεταμένη αγρανάπαυση θα οργώνουμε λιγότερο. Τέλος, η οικολογική γεωργία θέλει πολύ περισσότερα χέρια και λιγότερα μηχανήματα. Το μεγαλύτερο μέρος αυτών των εξοπλισμών και αγροεφοδίων μπορούν να φτιάχνονται στην Ελλάδα, δίνοντας ακόμα περισσότερες θέσεις εργασίας. Η ύπαιθρος και τα χωριά θα αναστηθούν. Θα ζήσουμε ξανά ελεύθεροι εργαζόμενοι μέσα στην φύση. [Ετσι θα αποσυμφορηθούν και οι πόλεις και η ζωή θα γίνει καλύτερη και σε αυτές.] Ας στείλουμε στον αγύριστο την Monsanto και τους άλλους δυνάστες των αγροτών και δηλητηριαστές της τροφής μας.    

Π. Ρέππας          

Δημοσίευση: Μαρτίου 09, 2024