Ένα κείμενο για το Κιάτο που θα ήθελε να γράψει όποιος το αγαπάει αληθινά !


Το Κιάτο είναι η ζωντανή απόδειξη πώς θα ήταν ο κόσμος μετά από μια πυρηνική καταστροφή.

Το Κιάτο είναι η δυστοπία του κόσμου αν ο Άνθρωπος δεν είχε συναντηθεί ποτέ με τις τέχνες, την αισθητική και τον πολιτισμό.

Το Κιάτο είναι η δικαίωση του τραγουδιού που λέει ότι εδώ είναι ο Παράδεισος κι η Κόλαση εδώ. Ως προς την Κόλαση.

Το Κιάτο είναι η πόλη για την οποία μιλάει στην Πανούκλα ο Καμύ.

Το Κιάτο είναι μια πόλη φάντασμα που καταπίνεται ζωντανή από την σκόνη και την εντροπία. Ένα μουχλιασμένο φρούτο σε ένα άδειο ψυγείο.

Το Κιάτο είναι σαν τον άνθρωπο που δεν τον αγάπησε ποτέ κανείς, που δεν ονειρεύτηκε ποτέ, που έζησε όλη του την ζωή σα δυσμενή μετάθεση στο βασίλειο του τίποτα

Το Κιάτο είναι αυτή η σχέση που κλείνει τριάντα χρόνια που οι εραστές έχουν γίνει πια συγκάτοικοι χωρίς αγκαλιές και φιλιά, χωρίς καινούργια σ αγαπώ

Το Κιάτο είναι το παιδί που φύτρωσε, που δε γεύτηκε ποτέ αγάπη, που μαραζωσε μπροστά σε οθόνες, ενώ ο κόσμος γύρω του χόρευε σε έναν άγριο ρυθμό και τώρα είναι κοτζαμ μαντραχαλος για να ακολουθήσει, ένα μεγάλο παιδί που ασφυκτιά στο κέλυφος του

Το Κιάτο είναι ένα υπέροχο φόρεμα που δεν φορέθηκε ποτέ, που το τρώει η λήθη κι ο σκόρος στην ντουλάπα

Το Κιάτο είναι εκείνος ο νεκρός που τον ξέχασε κι ο τελευταίος συγγενής, ένας τάφος που δε λαμβάνει πια λουλούδια, που πιάνει μόνο χώρο στα πολεοδομικά σχέδια κάποιου γραφείου

Το Κιάτο είναι ένα ξεβρασμένο πτώμα που δεν αναγνωρίστηκε ποτέ

Το Κιάτο είναι μια Πρέβεζα του Καρυωτάκη χωρίς τον σπαραγμό της παρακμής, μια ασήμαντη αρχαιολογική ανακάλυψη

Το Κιάτο είναι η χειμωνιάτικη εικόνα από ένα δάσος που παραδόθηκε στις φωτιές το καλοκαίρι

Είναι η συσσωρευμένη οργή ενός επίδοξου serial killer που τελικά λιγοψυχησε κι έστρεψε το όπλο στον εαυτό του και πλέον τον έχουν ξεχάσει όσοι τον είχαν πληγώσει

Το Κιάτο είναι μια απανθρακωμένη εφηβεία, νιάτα ξοφλημενα, ζωές σπαταλημένες, άραγε να έχει ερωτευτεί ποτέ κανείς σε έναν τόσο άσχημο τόπο, κάτω από τον πιο ωραίο ουρανό που έχω δει ποτέ.

Το Κιάτο θα παραμένει μια ανοιχτή πληγή μέσα μου, θα είναι τα φαγωμένα βράχια σε κάποια παραλία της ζωής μου, μια τελειωμένη υπόθεση, η ανάγκη μου να ψάχνω διαρκώς για μια πατρίδα, η φοβία μου για τον ζωντανό θάνατο και την συμβιβασμενη σήψη, 18 χρόνια πατημένα σαν ένα κουτί από τσιγάρα στα βότσαλα, ένα ανεκπλήρωτο κι ανίατο what if.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Όποιος πιστεύει ότι θίγεται από κάποια ανάρτηση ή θέλει να απαντήσει αρκεί ένα απλό mail στο parakato.blog@gmail.com να μας στείλει την άποψή του για δημοσίευση ή επανόρθωση. Οι αναρτήσεις αφορούν αποκλειστικά πρόσωπα και καταστάσεις με δημόσιο χαρακτήρα και δεν αναφέρονται στην προσωπική ζωή κανενός που σεβόμαστε απολύτως. Δεν έχουμε προηγούμενα με κανέναν, δεν κρατάμε επόμενα για κανέναν.

Τα θέματα των αναρτήσεων δεν εκφράζουν απαραίτητα και τις απόψεις των διαχειριστών και των συντακτών του ιστολογίου μας. Τα σχόλια εκφράζουν τις απόψεις των σχολιαστών και μόνο αυτών.

Σχόλια που περιέχουν ύβρεις ή απρεπείς χαρακτηρισμούς διαγράφονται κατά τον έλεγχο από την ομάδα διαχείρισης. Ευχαριστούμε.